Keskin bir bıçak gibiyiz, genç bir delikanlı gibi; hızlı, dengesiz, deli ve kanlı cümleler kurmaya bayılıyoruz!
Mangalda kül, bahçede gül, kafeste bülbül bırakmıyoruz…
Her konuda sözümüz, her fikre eleştirimiz, her teze bir antitezimiz var.
Hep haklıyız, hep üstün, hep en masum, hep en fiyakalı, hep bir başkayız biz!
Kimseler bizim kadar anlayamadı şu hayatı; şu dini ve şu dünyayı.
Eşimiz, dengimiz gelmedi aleme, boy ölçüşmek kimin haddine kibrimizle.
Dünyanın bütün sorunlarının tek çözümü var; bütün insanlar bizim klonlarımız kadar bize benzemeli, yoksa düzelmez bu devran…
İnandığımız ahirette de kesinlikle; biz en salih, en takva ve en cennetlik olanlarız.Biz girmezsek başka kim girebilir ki zaten cennete? İnandığımızdan çok eminiz, dahası cennet zaten bizim için yaratılmıştır.
Her şeyden çok eminiz, çünkü mü’miniz biz!
Alem de zaten bize teslim olmalı, zira Müslümanız biz!
Ters giden konuların bizle alakası olmasa gerek, bu kadar mükemmel ve kusursuz bir toplumda leke ne arar? Varsa da o biz değilizdir, aramıza karışmış birtakım soysuz, huysuz ve hırsızlardır işte.
Bütün mesele şu ki; kendimizi bile kandırabiliriz ama Allah’ı asla!
Akıbetimizden endişe etmek ve aslında sonumuzun korkusuyla titremek durumundayız.
Allahsız bir adamın rahatlığıyla dünyada saltanat sürebilmek bizim felaketimizdir.
Ahiretsiz bir neslin keyfinde bir nesil yetiştirmek bizim sonumuz demektir.
Hayatın tüm alanlarında peygambersiz insanlarla yarışıyor olmak, bizim yenildiğimizin delilidir.
Bu kadar sözü uzatmanın ve lafı gevelemenin anlamı da yok, neticede anlatmak istediğimiz her şey sözleri de kendi gibi güzel ve büyük, Allah’ınRasulü’nün dilinden gelmiş bize:
‘Bir kavme benzeyen onlardandır.’ (Ebu Davud)
Allah sonumuzu hayır eylesin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder